Greek Onions
Though I have written a smattering of poems in Greek from first principles, these occasions are extremely rare simply because it's ceased long ago to be the language I live in. My knowledge of it at mother tongue level, atrophied though it is, does enter what I write; and I have made use of it in conceptual/experimental ways. But writing directly into Greek and/or its Cypriot dialect seems more like an archaeological venture than a current, vital one.
So when Dimitra Xidous asked me to translate her poem 'Onions' from her debut collection Keeping Bees, just out from Doire Press, I initially had some reservations. But I decided to take the task on: Dimitra wanted to speak the poem in Greek at the book's launch (which took place quite successfully in Dublin last Saturday) and I thought that would be an interesting exercise given her own removal from all things Greek in linguistic, generational and geographical terms.
Below is 'Onions' as rendered by me into Greek, followed by a video of Dimitra performing it in her Canadian-English original.
Κρεμμύδια
Η γιαγιά μου διάλεγε εγκυοφανείς ντομάτες επειδή
έλεγε έκαναν τις καλύτερες σαλάτες.
Καθόμουν στη κουζίνα παρακολουθώντας την να κόβει,
να ξεφλουδίζει προφυλακτικό δέρμα από αγγούρια.
Με τα χρόνια είχε μαζέψει σοφία που θα ζήλευαν
ακόμα κι’οι πολίτες της καμένης Τροίας.
Τα χέρια της έτρεμαν από τα γηρατειά και τη χηρεία
μα τίποτα δεν της ξέφευγε: το μαχαίρι ήταν τώρα ένα βαρύ
εξάρτημα που αντικατέστησε τη μήτρα – που κάποτε
αναπτυσσόταν σ’όλων των ειδών τα θρεπτικά μεγέθη. Η πρώτη αληθινή
οικειότητα που διάκρινα διέμενε σ’αυτά τ’άγουρα αγγούρια,
που το νερό τα έγλειφε στις εκτεθειμένες τους τις κόχες.
Τα κρεμμύδια, τ’άφηνε πάντοτε για το τέλος.
Μου πήρε χρόνια αλλά τελικά κατάλαβα
ότι ο διαμελισμός ενός κρεμμυδιού δεν είναι παρα φόνος.
Σαν χειρούργος αδασκάλευτη στους σωστούς τρόπους σκαφής
του ανθρώπινου σώματος, η γιαγιά μου έγινε ανελέητη
προς τα κρεμμύδια επειδή ήταν κι’αυτά ανελέητα μαζί της.
Δεν μπόρεσε ποτέ να κλάψει τους νεκρούς όπως έκλαιγε μ’αυτά.
So when Dimitra Xidous asked me to translate her poem 'Onions' from her debut collection Keeping Bees, just out from Doire Press, I initially had some reservations. But I decided to take the task on: Dimitra wanted to speak the poem in Greek at the book's launch (which took place quite successfully in Dublin last Saturday) and I thought that would be an interesting exercise given her own removal from all things Greek in linguistic, generational and geographical terms.
Below is 'Onions' as rendered by me into Greek, followed by a video of Dimitra performing it in her Canadian-English original.
Κρεμμύδια
Η γιαγιά μου διάλεγε εγκυοφανείς ντομάτες επειδή
έλεγε έκαναν τις καλύτερες σαλάτες.
Καθόμουν στη κουζίνα παρακολουθώντας την να κόβει,
να ξεφλουδίζει προφυλακτικό δέρμα από αγγούρια.
Με τα χρόνια είχε μαζέψει σοφία που θα ζήλευαν
ακόμα κι’οι πολίτες της καμένης Τροίας.
Τα χέρια της έτρεμαν από τα γηρατειά και τη χηρεία
μα τίποτα δεν της ξέφευγε: το μαχαίρι ήταν τώρα ένα βαρύ
εξάρτημα που αντικατέστησε τη μήτρα – που κάποτε
αναπτυσσόταν σ’όλων των ειδών τα θρεπτικά μεγέθη. Η πρώτη αληθινή
οικειότητα που διάκρινα διέμενε σ’αυτά τ’άγουρα αγγούρια,
που το νερό τα έγλειφε στις εκτεθειμένες τους τις κόχες.
Τα κρεμμύδια, τ’άφηνε πάντοτε για το τέλος.
Μου πήρε χρόνια αλλά τελικά κατάλαβα
ότι ο διαμελισμός ενός κρεμμυδιού δεν είναι παρα φόνος.
Σαν χειρούργος αδασκάλευτη στους σωστούς τρόπους σκαφής
του ανθρώπινου σώματος, η γιαγιά μου έγινε ανελέητη
προς τα κρεμμύδια επειδή ήταν κι’αυτά ανελέητα μαζί της.
Δεν μπόρεσε ποτέ να κλάψει τους νεκρούς όπως έκλαιγε μ’αυτά.
Comments